Como no embarcamento para Citera
Source: O Ximnasio de Academo
Source: O Ximnasio de Academo
foto de Manuel Vilariño Por Manuel Forcadela, Universidade de Vigo No ano 2008, cando cumpría 55 anos de existencia, Xulio López Valcárcel publicaba A melancolía dos corpos, volume que se corresponde coa oitava entrega da súa obra poética, logo de Véspera do día (1979),Alba de auga sonámbula (1983), Solaina da ausencia (1987), O sol entre os dedos (1993), Memoria de Agosto (1993),En voz baixa (2002) e Casa [...]
NOTAS A UNHA PRESENTACIÓN D´A ESMORGA PARA A ASOCIACIÓN DE PSICOANALISTAS DE GALICIA Agradecementos: ás persoas responsables da organización do acto polo seu conviteá presentadora polas súas palabrasa todos vostedes pola súa presenza Dicía Gilles Deleuze que o cine é, entre outras moitas cousas, unha situación filosófica que se evidencia na presenza de tres paradoxos [...]
Que alguén prendera lume nas torres de soñar E as nubes que impregnaban o ceo esborralladoPartiran carretando a esponxa da distancia Source: O Ximnasio de Academo
A media tarde deixou de chover e aconteceu isto. Source: O Ximnasio de Academo
Ás veces, na mañá, cando o vento sopra levee hai no ceu un regueiro de nubesfico algúns instantes a mirar desde a xanelapara o rosto cincento do día. https://oximnasiodeacademo.wordpress.com/2017/06/09/as-veces-na-mana/ Source: O Ximnasio de Academo
E cumprirás o teu destino de ruínaE serás corpo canso,Espranza derrotada,Espello do fracaso,Unha borra que ficou do viño consumido,Da cera derretida, Un vestixio,RefugalloDun antigo vivir,Desperdicio,Varredura. Source: O Ximnasio de Academo
Ah Roma derrubada, acaso máis fermosaDo que na altura nívea, no tempo cenital,Dos grandes poderíos,Agora só ruína, borralla entre os espolios. Source: O Ximnasio de Academo
Feliz quen derrubado no límite outonizoDo curso da súa idade contempla o devalarDos tempos e a ruína de torres e palacios.Pois nada máis ingrato que non ollar caerNas horas de crepúsculo e noitiñaAqueles poderíos que os días asombraronE velos, pola contra, erguidos, xubilosos,Abríndolle cancelas ás novas xeracións,Seguros de poder guiar as novas xentesPor ríos e [...]
Estes que deviñeron tópicos do meu imaxinario foron durante anos esquecidos por min. Até que foron recuperados pouco e pouco pola linguaxe: OS SALGUEIROS DO RÍO. Evocan tardes de verán ocupadas na recolleita ociosa de flores de manzanilla xunto á nai. Interminables tardes de verán e bicicleta. Velaí algúns exemplos: “Durmín a sesta debaixo dun [...]