O Ximnasio de Academo

Source: O Ximnasio de Academo

Source: O Ximnasio de Academo

Oh Sara, ti, abraiada, na lámpada das horas: que ben que agora teñas proxectos de viaxe, que inunden os teus soños escenas do porvir, erráticas xornadas por terras sen destino, solpores doutros mares, menceres doutros ríos. Tamén noutros momentos da vida que xa esbara eu fun un bardo vago e músico de rúa, e andei [...]

A Piazza del Campo de Siena escenario do grande soneto de Xavier R. Baixeras “Encontro na Fonte Gaia” un-paseo-por-sienaDescarga Source: O Ximnasio de Academo

Andan aves a pousar polas sombras da memoria,Sen permiso,Como entrando desde a néboaPor unha porta escura,Sen quereren amolar,Unha brisa tan sutil a que moven coas ás. Seica veñen desde o olvido, Por camiños xunto ao mar do esquecemento. Traen no bico unha guirlanda,Unha cartaQue alguén non enviou,Un borranchoSobre unha folla murcha. Source: O Ximnasio de [...]

Somos eco dun reflexo que repite unha unidade: a do signo que se amostra e se resigna na brétema do mundo.Et tout le reste est littérature Source: O Ximnasio de Academo

Fun sempre impuntual coas ordes do destino.Xamais cheguei a tempo se o tempo me chamabaNin souben ser cortés coa noite e o seu grito.Errei polos camiños seguindo unha derrotaDe chuvias e regatos, de lamas e de neves,E así fun derretendo a cólera do fado.Non dixen nunca adeus nin quixen facer pranto. Source: O Ximnasio de [...]

E sendo numerosas as obras e traballosQue deben adornar a vida anacoretaE moitas as obrigas, enredos e misiónsQue impón a agricultura e o culto do xardín,Non son, así, menores aquelas que requireDas rosas o labor, das silvas o combate Source: O Ximnasio de Academo

coloquio organizado polo Ateneo Atlántico, coa participación de Miguel Anxo Seixas Seoane e Xosé Luís Méndez Ferrín, presentados por Manuel Forcadela. Source: O Ximnasio de Academo

Xa todo aconteceu. O tempo está detido. Aquilo que esperaba non sei por que razón, as épicas da vida, as glorias da existencia, vocábulos que os ventos roubaran nalgún pozo prendidos a unha lámpada,  ficaron estragados, en cinza a derramarse.  Só queda o que roubei ás brétemas do ocaso. O premio da memoria.  O peso do [...]