Miriam Ferradáns, Nomes de Fume, Espiral Maior, 2018, 12,36 € Miriam Ferradáns, Deshabitar unha casa, Concello de Outes, 2017. Pertencemos a un lugar escuro chamado casa, dinos Míriam Ferradáns no inicio do seu poemario Nomes de Fume. Toda unha declaración de intencións, a pertenza, o lugar escuro, o nome casa. De quen vés [...]
Source: O Ximnasio de Academo
Source: O Ximnasio de Academo
Amémonos no azar, Escuros labirintos os da sorte; Tracemos polo mar, Camiños cara ao norte, As gratas singraduras para a morte. E démonos o abrazo Infindo das que saben que morrer É forma doutro lazo Que atinxe o propio ser, O bucle do regreso e do volver. E así de mans unidas Deitadas [...]
Oh lirio do delirio, Afástanos do escuro e da negrura. Oh lirio do martirio, A chaga que supura Na mácula feroz da fermosura. Oh grandes carballeiras Na hora desta lúa que declina. Detede nas fronteiras A cega diamantina, Errante polas praias, libertina. Que pouco sabe Amor Dun tempo derrubado de beleza, A ver [...]
E déixame contigo, Deitada nesta sesta sen final, Calar do que maldigo Na hora cenital, Á espera de que á noite cale mal. Que son estes momentos Formados polas sombras dos ocasos O tempo dos adventos, Ruína dos fracasos, Espectros que preceden os meus pasos. Que son estes amores Sentidos na epiderme do [...]
Levadas da inocencia, Deixémonos, por tanto, transportar. Que brote da conciencia A éxtase de andar, Erráticas nun mundo a iluminar. Que sexa o noso paso, Sostido polos ollos que nos miren, Espello do fracaso Das bocas que suspiren, Das bocas que mirándonos deliren. Exalta, oh namorada, Ti, vértice do campo sobre o outono, [...]
Que vin como brillaba Na liña iluminada do horizonte, Na noite que baixaba, A sombra dunha ponte, No sangue que vertía pola fronte. Oh cólico da voz, Oh santos hematomas da palabra, Oh cántico feroz, Oh música macabra Dos barcos afundidos pola abra. Amor cando se achega Amaña nas correntes remuíños E pon [...]
O mundo está deitado Sen cólicos nin dor a súa presenza E asiste ensimesmado Á túrbida pertenza De sombras que difunden diferenza. Hai horas que esta nena De flores e cabelos abraiados Afasta a miña pena Dos soños usurpados, Separa dos meus días tristes fados. E é por estes anos De intensa claridade [...]
Por quen estes ardores, Por quen o doloroso acendemento Que brilla nos amores, Fatiga o pensamento E verte sobre as almas o tormento Dun día que pasou, Dun tempo derrubado de beleza, Dos meses en que andou Furando a natureza Dos lumes en tamaña sutileza. Quen brinca polo outono E erguido polos coiros [...]